Көкжал

Күннiң қызуы қайтып, салқын түсе бастады.

Еңсесiн езген ауыр ойлардан арыла алмай ойсырап келе жатқан

Иттiң иесі болса, бөрiнiң Тәңiрiсi бар

ке қарауға дәтi шыдамағандай ұяң Күн ақша бұлттың арасына сiңiп, жүзiн жасырды. Бар сырын iшiне бүккен паң Дала маңқиған қалпы маңғаздана қалған. Үп еткен жел жоқ. Өлi тыныштықты бұза қарқылдай күлген қара қарғалар ғана далп

а дәтi шыдамағандай ұяң Күн ақша