Unknown

Ақсақал, дүниенің төрт бұрышында не болып жатқанын біле, сезе отырып, осыншалық саяқ, оңаша тірлік кешуіңізге не жорық

Қанша тӛзімді, кең пейіл, жүрегі жұмсақ болғанымен, Нұржан

Бір бағытқа — бір мақсатпен аттанған

адамдар арасында қара суды бӛліп ұрттар қоян-қолтық ынтымақ болмайынша, ілгерілеу

мүмкін еместігін ұққан.

Пенде дегеннің итжанды емес пе, „Адам үш күнде кӛрге де үйренеді" деген осы

Қар қызы емес. Нұржанның тамырында аласұрып, аязбен айқасқан, үсікке бой бермей

жанталасқан қып-қызыл қаны, тулап соққан жүрегі еді...

Қоңқайлар да адам. Олар керек. Олар жастарды адастыру үшін жаратылған.

Ал адамдар ең әуелі адасып алмаса, бірін-бірі әсте де іздеп таба алмас еді..."

былш етіп құлаған Нұржанды Қайкен мен Ақай зорға дегенде шығарып алып еді.

Ит біле ме, тоңқайып-тоңқайып етегін түріп тастап, артын

кӛрсетіп жатқан таудан ӛзге қыбыр еткен жан, ербиген бұта жоқ,

ғұмырында зар еңіреп іздегені қанағат, тоқтам екенін ылғи да кеш түсініп, кӛзін жұмады-ай...

Баяғыда Нұржанның апасы айтып отыратын: бұл дүниеде қуған да

алда, қашқан да алда деп.