Махаббат мейрамы

Өмір, сенің қызығыңды көріп ем,
Бар отымды жүректегі беріп ем,
Суығына тоңсам-дағы шыдағам,
ЬІстығыңнан майдай балқып еріп ем.
Кезім болған күресіңнен жеңілген,
Көзім жассыз, көңілім жылап егілген.
Пендемін ғой мен де туған анадан,
Жаралғам жоқ тастан әлде темірден.
Төлейтін күн таяу қалған тәрізді
Өмір атты уақытша алған қарызды,
Бар сұрарым, ақтай, сірә, алдым ба
Адам деген ұлы борыш парызды, −

«Ғашықтық деген қасірет. Ақылыңды билеп әкетер: Арылар сенен со бір дерт. Сүйсе сені о да егер»

Әрине, бала деген де гүл тәрізді бір әлсіз өсімдік. Егер суық желден, бұршақты жауыннан қорғайтын жан болмаса, оның дұрыс өсуі де екіталай.

− Ал мың күндік қайғыны бір күндік қуаныштың жеңетін кезі де болады ғой

Шіркін-ай, өмірде қандай қауіп-қатер кездессе де, осы Тазша баладай мойымай, күліп өтетін бола алсақ!

− Оған еш шек келтірме!- деген сонда Еркебұлан. − Бірімізді-біріміз осылай сүйіп, дүниеден дәл бүгінгідей қуанышты өтеміз. Ал алда-жалда кездейсоқ бір ауыртпалықтар ұшырай қалса, одан мойымай өтетін күш табамыз. Ал шын махаббат адамға қанат береді, қандай қиындықты болса да жеңіп шығуға жол ашады!

Махаббатқа деген ешбір әлеуметтік қайшылық жоқ біздің заманымызда, Қозы Көрпеш -Баян сұлудың ғашықтығындай, өздерін өлімге қиярлық ғашықтық болуы мүмкін емес.

Адам қайғыда да әділетті болуы керек.

Дегенмен, адам ине емес қой, табуға болар.

Өзінің қолы жетпейтін қызды бөтендерден қызғану - бұл да бір пақырлық қой.

Сағыныш деген сары уайым бір бүйірінде бұйығып сары жылан болып жатып алды. Кейде