Jolanda Ivonne Clément neemt de lezer in Pleasant Valley mee naar het Chicago van de jaren zeventig waarin de komst van een probleemgezin zorgt voor onrust in een schijnbaar perfecte wijk.
Door het open raam hoorde ik ze gillen, huilen. Ik denk dat iedereen het hoorde, maar niemand kwam naar buiten.
Chicago, 1973. Pleasant Valley, zo noemt de negenjarige Shannon ‘Kite’ Vickerson de nette buitenwijk waar ze woont. Alles is er ogenschijnlijk perfect, ook bij de Vickersons thuis. Als er een probleemgezin met zeven kinderen in de wijk komt wonen, blijkt hoe zwak de fundamenten onder Kites perfecte wereld eigenlijk zijn.
Voor de ogen van de jonge Kite stapelen de drama’s in de buurt zich op en de situatie thuis wordt onhoudbaar. Een verwoestende brand zet alle spanningen in de buurt op scherp.
Jarenlang torst Kite de trauma’s uit haar jeugd met zich mee, totdat ze op haar zeventiende besluit op te graven wat het daglicht niet verdragen kon.
In prachtig, beklemmend proza toont Jolanda Ivonne Clément in Pleasant Valley hoe ontwrichtend sociale controle kan zijn.
