Harman

Sabrım bir dirhemden az, çilem kırk batmandan çok
Senden sonra tadım yok.
Kolum yok, kanadım yok!

Bir hadis-i şerifle övülerek yücelmiş
Edirne’den kırk bin yiğitle çıkıp gelmiş.
Bıyıkları daha yeni düzelmiş
Bakışı masal gibi.

Ne olur yaşasam şöyle gönlümce
Yeni baştan çocukluk günlerimi.

ler...
Allahım ruhuma biraz huzur ver

İsteseniz de istemeseniz de
Siz de bizim gibi bir gün öleceksiniz.

Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek hemen her yerde
Ne güzel, bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.

yeminle
Ama her defasında geri döndüm seninle
Hangi düğüm çözülür, nazla, sitemle, kinle?
Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle.

Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n’emsin?
Bâzan kız kardeşimsin, bâzan öpöz annemsin
Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin
Eksilmeyen çilemsin
Orada ufuk çizgim, burda yanım, yöremsin
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin
Çaresizim çaremsin.
Şaşırdım kaldım işte bilmem ki n’emsin?

ŞAŞIRDIM KALDIM İŞTE
Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla
Bâzan sessiz sedasız ipekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla
Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarda
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla
Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla
Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla,

Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle
Öldür bendeki beni sonra dirilt kendinle
Çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle
Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle
Kaç defa çıkıp gittim buralardan

Unutmak ne mümkün gözlerinin rengini,
Seni çılgın gibi sevmek, yaşamaktır.

Susuyor susmasına dudaklarımız ama
Çalar saatler gibidir içimiz...