‘Rinus Spruit maakt poëzie van het gewone.’ — de Volkskrant
Hij is zestig en alleenstaand. Zijn pogingen tot contact met de vrouwelijke medemens leveren minder op dan die met katten, schapen, aalscholvers en ooievaars. Tot Gerard Strobrand — twaalf ambachten, dertien ongelukken — een typiste inhuurt voor zijn empathisch onderzoek naar de hoge zuigelingensterfte in de negentiende eeuw; de tijd van zijn geliefde grootmoeder, waarin auto’s, elektriciteit en riolering ontbraken. Misschien kan zij ervoor zorgen dat dit onderzoek niet uitmondt in een veertiende ongeluk?
‘Reviaanse sferen. Teder, tragisch en met humor.’ — Elsevier
