Крейцер сонатасы

йласам, айдан анық: ол - ашу, басқа ештеме де емес, өзін езіп - жанышқан хайуандық кесімге адами табиғаттың жасаған қарсылығы боп шықты.

-бірімізге деген осыншама реніш қайдан шыға береді деп таң қалатынмын, ал істің мәні, енді

Оның үстіне бүл арада мәселе махаббаттың ақылға сыймайтындығында емес, адамның бірін-бірі жалықтыратындығында болса керек.