Sessiz Ev

Hayatta çok şey var, olabilir ama bekliyorsun işte. Şöyle geliyor bana: Sanki olmasını istediğim şeyler çok yavaş oluyor ve olurken de onları dü
şündüğüm ve beklediğim gibi olmuyorlar; hepsi sanki beni öfkelendirmek için ağır ağır geliyorlar ve sonra birden bir bakıyorsun, hemen geçip gitmişler bile.

Ne tuhaf aşk denen şey! Şimdiyi hiç yaşıyamıyorum sanki! Bir yandan, bıkıp usanmadan gelecekte ne olacağını düşünüyor, öte yandan da bütün hareketlerini ve sözlerini anlamlandırabilmek için olup bitenleri yeniden defalarca düşünerek geçmişte yaşıyorum.

Ne tuhaf aşk denen şey! Şimdiyi hiç yaşıyamıyorum sanki! Bir yandan, bıkıp usanmadan gelecekte ne olacağını düşünüyor, öte yandan da bütün hareketlerini ve sözlerini anlamlandırabilmek için olup bitenleri yeniden defalarca düşünerek geçmişte yaşıyorum.

Hayata, o bir seferlik araba yolculuğuna bitince yeniden başlayamazsın,

hayat denilen şey, tuhaf ve anlaşılmaz bir şey ve kimse kendi hayatının bile neden öyle olduğunu bilemiyor. Durup durup bekliyorsun ve o, bir yerden bir yere, neden kimse bilmeden, öyle giderken, sen kendi hayatın içinde, nereden nereye gittiğine ilişkin birçok düşünce düşünüyorsun; yanlışı, doğrusu olmayan ve bir sonucu bile olmayan, tuhaf düşünceler derken bir bakıyorsun, yolculuk burada bitti Fatma, haydi in bakalım!

hayat denilen şey, tuhaf ve anlaşılmaz bir şey ve kimse kendi hayatının bile neden öyle olduğunu bilemiyor. Durup durup bekliyorsun ve o, bir yerden bir yere, neden kimse bilmeden, öyle giderken, sen kendi hayatın içinde, nereden nereye gittiğine ilişkin birçok düşünce düşünüyorsun; yanlışı, doğrusu olmayan ve bir sonucu bile olmayan, tuhaf düşünceler derken bir bakıyorsun, yolculuk burada bitti Fatma, haydi in bakalım!

Yenilgi ve zaferin yalnızca birer kelime olduğunu düşündüm; hangisine inanırsan o gelir seni sonunda bulur.

sanki kelimeleri boş yere dövüştürmek ve anlamların çaresizliğini birbirlerine vura vura iyice ortaya çıkarmak için konuşmaya başladık. Ben onu diyordum, o da ötekini ve bana öyle geliyordu ki, ben ötekini de diyebilirdim, o da, bu sefer, berikini ve sonuç olarak sözler hiçbir şeyi değiştirmeden, burada, bizim kelime ve zaman tüketmemizden başka bir şeye yaramaz.

Anlamıyorsunuz! Bakıyorsunuz, ama görmüyorsunuz; düşünüyorsunuz, ama bilmiyorsunuz! Benim kim olduğumu anlamıyorlar, kim olacağımı bilmiyorlar; çünkü körlerden de beterler: İğrençler! Plaja giden, keyif peşinde, iğrenç kalabalık!

yüzümü toprağa çevirerek ittim bir kör köle gibi, bütün düşüncesini unutmuş bir zavallıyım ben, kimse beni suçlayamaz ve cezalandıramaz, çünkü boyun eğiyorum, bak ve suçtan ve günahtan haberim bile yok.