Сұлтанмахмұт Торайғыров

"Жақсыдан жаман туса - емі болмас, жаманнан жақсы туса - теңі болмас"

ұлу Қамар, ақын Қамар, жаным Қамар,
Қамаржан, сені ойласам, ішім жанар.

тұрған әке-шешесі тағы бар: оларды тастау оңай болып па? "Теңі келсе тегін бер" дегенге көне қоятын қазақ па? Өйтпек тұрсын, "Қамар" деп аузынан шығарса-ақ айып салып, бірдеңесін өлтіргеннен жаман тергеуге алатын жайы бар. Міне, бұған Қамардың көзі жеткені секілді, Ахметтің де көзі жетіп, "әйтеуір түпкілікті бола алмайтынымыз ақ,
олай болғанда нақақ біреуді қаралауда қанша пайда деп, олай-былай құмартып құрыстап келгенмен, ақылға жеңдіріп тоқтала беруші еді.

Ғибрат ал мен сорлыдан, қазақ қызы!
Түйрейтін мал менен шал - саған бізі.
Оңбайды бұл әдетпен қазақ халқы,

ойы онға, ақылы алтыға бөлініп

Ол рас, менің жоқ қой басар тауым,
Нәрсенің көз алдымда бәрі жауым.
Жалғыз-ақ тиыш жерім - қараңғы көр,
Сонда барып жатамын, бар ма дауың?

Етімді сен сипаған құрттар жесін,
Қабырдағы хашарат* жұрттар жесін!
"Ауызға сөз, маңдайға көз боп жүріп,
Қор болған міне, осылай Қамар",- десін.
Бір өлсем күнде өлгенше саған тиіп,
Кетемін келмес жерге қаным қиып.
Ол жерден ала алмассың, бара алмассың,
Болыспын деп айқайлап, кісің жиып.

Ахметпен Омардың үлкен баласы - Қасен құрдас һәм жасынан бірге өсіп, бірге оқып, біте қайнаған сырлас еді

Жақсыдан жаман туса - емі болмас, жаманнан жақсы туса - теңі болмас"

тұла бойы тітіренгенсымақ қызуланып, қызынып, қуанышты-қорқынышты, аттай тулап, аузына қарай тығылыңқыраған жүрегі сөйлесе дірілдеп кетейін деп суынып-ісініп қымтырылып қымсынып, бір жоғары, бір төмен қарап қайта-қайта ұмсынып, ешбір нәрсе айта алмай шыға беруші еді.