Daar heb ik naar uitgekeken: de apotheose van Isa Marons überspannende, oer-Hollandse en toch ook internationale De Noordzeemoorden! Zal de jonge Kyra — inmiddels politievrouw in opleiding — er eindelijk achterkomen wat er met haar vijf jaar geleden verdwenen zus Sarina is gebeurd? Hoe gaat het verder met rechercheur Maud en haar problematische dochter Roos? En wat krijgen Kyra en Maud nu weer samen voor de kiezen? Eindspel, een thriller die ook goed te lezen is als je de andere drie delen van de reeks (nog!) niet kent, begint als een ouder echtpaar gruwelijk vermoord wordt aangetroffen in hun woning in Amsterdam-Noord. Maud en haar collega Niels worden erbij geroepen. Zij zijn ook nog niet klaar met een andere zaak, waarbij er schedels in de tuin van een villa werden aangetroffen. Kyra is intussen iets op het spoor: Sarina is niet het enige meisje dat aan de Noordzee is verdwenen. Sarah, de vrouw in Londen die er meer over zou kunnen vertellen, is verdwenen. Met de duistere, gevangengenomen psycholoog (of psychopaat?) Vincent mag Kyra van de Britse politie niet praten. Dat verandert als zij de enige is met wie hij in gesprek wil… Isa Maron weet in Eindspel de nieuwe zaak en alle losse eindjes van de eerdere delen overtuigend aan elkaar te knopen en zorgt zo voor een ongelooflijk spannende finale van een geweldig vierluik. Dat is mooi, maar het stemt me ook een tikje weemoedig: moet ik nu echt voorgoed afscheid nemen van Maud en Kyra?