Өлеңдер жинағы. ІІ кітап

ДӘРІГЕРІМЕ

Керегі жоқ,

Керегі жоқ,

Керегі жоқ бәрінің!

Иненің де керегі жоқ,

Керегі жоқ дәрінің!

Кетсем егер пленканың үзілген бір әнімен,

Қалсам егер қара жердің жалғыз түйір дәнімен.

Дәрігерім, рақмет!

Мен әзірге өлмеймін!

Кешіре гөр!

Жүрегімді пышағыңа бермеймін.

Әуре болмай босат мені!

Енді алдыңа келмеймін.

Керегі жоқ, керегі жоқ,

Пышақтауға көнбеймін!

Қорықпаймын пышақтан да,

Қорықпаймын инеден.

Ине түгіл бұл жүректі найза дағы түйреген...

Құпиямды көресің ғой, мен сондықтан именем,

Кешір мені,

Кешір мені!

Кетем ертең үйге мен.

Бауыр ісіп, бас айналып, бойда қаным тасыған,

Бәріне өзім кінәлімін, оның несін жасырам.

Көп нәрсеге қуанам да, көп нәрсеге ашынам,

Ғылымға да, өзіңе де рақмет, бас ұрам!

Уақытым барады өтіп, мен бір жаққа асығам...

Ділгірсін көңіл, ділгірсін.

Өкініш, ынсап бір жүрсін.

Дүниенің ағын да, қарасын да,

Мыңқ етпейсің, қабылдап аласың да.

Қарасымен шамаң жоқ таласуға,

Ей, өмірім, зымырап барасың ба?