Metro vaqonunda gün işığı

Haqqın üstün açanlara mükafat verilmir, ata, cəza verilir. Bu dünya xəlq olandan həmişə belə olub

şərin bir adı olsa da, sifəti bir deyil, çoxdur. Şərin min üzü var, ATA, sən hələ hansını görmüsən ki?

Atamoğlanın anasının pişiklərə xüsusi hörməti, məhəbbəti vardı. Ona görə ki, anası ac pişikləri yedizdirəndə sevinirdi, rahatlaşırdı. Və Atamoğlan bilirdi ki, o pişikləri elə həvəslə yedizdirməklə anası bu dünyadan öz iki balasının ac qaldığı günlərin bir növ qisasını alır.

Аdama elə gəlirdi ki, bir vaxt Abrama, yəni İbrahim peyğəmbərə bəxş etdiyi o torpağı indi Allah Şeytana icarəyə verib və o Şeytan mərdimazar o Məkkəyə hacı olmağa gələn insanları nə ki var barmağına dolayıb, öz şeytani əməllərini uğurla həyata keçirir.

Hamının sifətində – süni təbəssüm, qondarma səmimilik, yalançı alicənablıq. Hamının gözünün içində – bir dünya şeytani həvəs... Həmişə hamıdan nəsə almağa vərdiş eləyən bir bölük acgöz indi bura Allahdan da nəsə qopartmağa gəlmişdi.