Dünyada təkcə bir nəfərə inanmışdım. Həm də o qədər inanmışdım ki, aldandığımı gördükdə, artıq məndə başqasına qarşı inam hissi qalmadı. Ona acığım tutmurdu. Hiss edirdim ki, ondan inciməyə, ona hiddətlənməyə, haqqında pis düşünməyə əsasım yoxdur. Lakin nə edəsən, ürəyim sınmışdı. Həyatda çox arxalandığım adama qarşı hiss etdiyim bu inciklik, küsü bütün insanlara qarşı münasibətimdə də özünü göstərirdi. Çünki o, mənim nəzərimdə bütün insanlığın timsalı idi.