Olmak Cesareti

Doğuda çay içmenin bir âdâb-ı muâşereti vardır, o yüzden demlenen çayın üzerine titrenir, çay içmek bir şölene dönüşür ve sohbet koyulaştıkça çayın lezzeti artar.

Çay sıcak içilir ve aramızı ısıtır.

Çaya Methiye

Çaydanlığın kaynadığı her yerde kalpten kalbe bir yol var demektir. Bir hanede çay demleniyorsa, bir gün oraya da gidilebilir, konuşulabilir, anlaşılabilir. Türkiye, çayın demlendiği her yerdedir.

İnsanlar neden televizyon seyreder? Kararan, yoksullaşan hayatlarına bir nebze renk katmak için. Eve geldiklerinde edecek bir çift söz bulamadıkları için. Kendi yoksunluklarını ekrandan taşan mavi ışıkla iyileştirmek istedikleri için.

Güç ve para modern şehrin kendisini etrafında kurduğu değerler olarak karşımıza çıkmaktadır. Alışveriş merkezleri ve bankalar mabedin yerini almıştır ve mutluluğun farklı bir yaşam tarzında olduğu kulaklarımıza fısıldanmaktadır.

Koşturmaca modern şehir hayatının en önemli özelliklerinden biridir. İnsanlar işte böyle bir şehir kurgusunda hayatlarını dilimlere ayırarak yaşamaktadırlar: İş saatleri dinlenme saatlerinin özlemiyle geçmekte, haftasonu iple çekilmekte ve hayat devamlı ertelenmektedir.

İnsanlar, saygı duyulmaktansa, kıskanılmayı arzulamaktadırlar.

İnsanın tabiattan kopuşu bu anlamda cennetten ‘düşüş’üne benzer bir özellik arz ediyor. Ruh cennetten bir yansıma olan tabiatı arzular; çünkü o evvelemirde cennete aittir, dünyada bulunuşu bir sürgünlük halidir. Sürgün, yurdunu özler.

Şehirde artık her an her şey olabilir. Hiç ummadığınız bir bela sizi en umulmadık bir anda yakalayabilir. Geleneksel ortamların nesilden nesile aktarılan devamlılığı yoktur burada, insanların hayatında ani kırılmalar gerçekleşebilir.

Derme çatma evlerde, ağır bir ekonomik yük altında, gelecekten pek az beklentisi olan insanlar, kendilerini ifade etme imkânları da ellerinden alınırsa, depresyona girmeyip de ne yapacaklardır? Kültürler arası psikiyatri çalışmalarıyla tanınan bir psikiyatrın söylediği gibi, keyifsizlik ve mutsuzluk Üçüncü Dünya metropollerinde öylesine yaygındır ki bunları psikiyatrik bir sınıflandırmaya tâbi tutmanın anlamı yoktur. Sorun politiktir ve bu yüzden, çareyi psikotrop ilaçlarda değil, politikada aramalıdır.