Й
Көңіл гүжім дарақтай,
Миуалары сулаған.
Иман — бұлбұл басында,
Көркейіп күнде қунаған.
Шайтандар — қарға сияқты,
Төбесінде шулаған.
Нажас39атыолардың,
Жапырағына жайылып,
Болса егер иман улаған.
Бағаң болып бір тиын,
Жанарлық жайтың қалады
Қара ағаштай қураған.
Демесе: "Құлым", - Қадыр Хақ,
Осыларды ойланып,
Дүнияны қай жан қумаған?
Көз жіберсең кеуліңе,
Санаулы өмірің сапасыз,
Таусылар еттей тураған.
Адамзат — киік секілді,
Күз кезінде кездесіп,
Қыран күс қағар зулаған.
Ел басқарған ерлердің,
Салғанда шеңгел, Сырдағы
Нәқанша көбі тулаған.