Satranç Ustası – Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu

Yalnız sana seslenmek istiyorum; ilk kez her şeyi söyleyeceğim sana; her zaman senin olan, hiçbir zaman hiçbir şeyini bilmediğin tüm yaşamımı öğreneceksin. Ama ancak ben öldüğüm zaman, artık bana yanıt veremeyeceğin zaman, bedenimi bir dondurup bir yakan şey beni tümden alıp götürdüğü zaman öğreneceksin gizimi. Bundan sonra yaşayacak olursam yırtacağım bu mektubu, her zamanki gibi susmayı sürdüreceğim. Ama eline geçtiği zaman, bir ölünün sana yaşamını, ilk bilinçli saatinden son saatine kadar senin olan yaşamını anlattığını bileceksin. Sözlerimden korkma, ölüler hiçbir şey istemezler, ne aşk, ne merhamet, ne teselli… Senden istediğim tek şey, sana sığınan acımın belirteceği her şeye inanman. Söyleyeceğim her şeye inan, tek dileğim bu senden; insan, biricik çocuğunun ölüm saatinde yalan söylemez.

bir yukarı koşup

Çünkü senden başka biriyle aşk, ya da yalnızca düşlemde geçen sıradan bir aşk oyunu bile benim için akla sığmaz, kabul edilmez bir şeydi, bunu düşünmek bile bir cinayetti benim için. Sana olan aşkım hep aynı kaldı, yalnız bedenimle birlikte değişiyordu; duygularım uyandıkça daha ateşli, daha belirli, daha dişi oluyordu.