Filozofun Mutluluk Seyahatnamesi

Yeterlinin az geldiği insana hiçbir şey yetmez.”

Genç değil, iyi yaşamış ihtiyar şanslı kabul edilmelidir, çünkü genç insan hayatının baharında çoklukla şansa dolanıp inançları arasında bocalarken ihtiyar limana yanaşmış, gerçek mutluluğunu emniyete almıştır.
Epikuros

Genç insan inançları arasında bocaladığından arayışlarında da bocalıyor.

Servetimiz elimizdekiler değil,
haz aldıklarımızdır.

Genç değil, iyi yaşamış ihtiyar şanslı kabul edilmelidir, çünkü genç insan hayatının baharında çoklukla şansa dolanıp inançları arasında bocalarken ihtiyar limana yanaşmış, gerçek mutluluğunu emniyete almıştır

Platon’un, saf oyun, ilahiden parçalar taşır derken neyi kastettiğini anlamıştım. Yasalar’da, sıkça alıntılanan oyun üzerine fikirlerini şöyle yazmıştı: “İnsan, Tanrı’nın oyuncağıdır ve bu, insanın en harika tarafıdır (…) Dolayısıyla her erkek ve her kadın buna uygun yaşamalı ve en asil oyunları oynamalıdır (…) O halde nedir doğru yaşamanın yolu? Yaşam, oyun gibi yaşanmalıdır.”

İnsanlar bugün yürüyüşe çıkarken bile mesafe ve zaman ölçüyor, kaydediyor ve çıkan sonuçları öncekilerle karşılaştırarak kendini aşmaya uğraşıyor. Oyun oynamak artık boş vaktimizde yaptığımız bir şey değil; oyun oynamak artık programlarımıza sokulmuş bir diğer hırslı aktivite…

Hollandalı tarihçi ve düşünür Johan Huizinga’nın boş vakit değerlendirme konusunda klasik sayılan eseri, Oynayan İnsan: Kültürde Oyun Öğesi Üzerine Bir Çalışma

Yolculuğum için yanıma aldığım bir diğer kitap, Norveçli filozof Lars Svendsen’in Bir Can Sıkıntısı Felsefesi’ydi. Doğrusu valizimde kapladığı yere değdi. Bu eser, keskin akademisyenliğin biz sıradan insanların dertlerine sahiden özen gösterdiği nadir çağdaş felsefe kitaplarından biriydi.

“Herkes yeterince yapamamanın veya daha fazlasını yapabilme olasılığının stresini yaşıyor ya da en azından bu konularda mutluluk veya suçluluk duyuyor.”