Жаңбырына жалынсаң да көктемнің, Жуа алмайсың, жуылмайды өткен күн. Шайқап сансыз жүрегіңнің тұнығын Шаттығыңды ала қашып ұры күн, Бақыт оңай сипатпайды бұрымын, Өткен шақтың бір қатесін түзеуге Аздық етер кейде бүкіл ғұмырың.
dinmelskyzyцитирует5 лет назад
Сенің қатал, мейірімсіз жүрегің Жүрек екен қара тастан жаралған. —