Шернияз

Б а з а р б а й. Қиялға кеткен екенсің,

Қайырын берсін, шырағым!

Көздеріңді сорттай бер!

Өзіме бір-ақ көз жақсы.

Ш е р н и я з. Қандай көз?

Б а з а р б а й. Өзімді менің кім сүйсе,

Соның көзі жақсы көз.

Ш е р н и я з. Сүймейтін сенің қызың жоқ,

Бәрінің көзі жақсы ма?!

Б а з а р б а й. Әрине, жақсы. Біз көзді

Мадақтап әуре болмаймыз,

Не де болса бір деңе,

Таматын жағын ойлаймыз.

Шернияз. (жантая кетіп). Рас, енді солайсың... (Аз тым-тырыс.)

Б а з а р б а й. Өй!

Сеніңше бар жақсының бәрі қырда,

Қалада қасиетті нәрсе жоқ па?

Серке тартқан көкбарды мен ұнатам.

Ш е р н и я з. Күрес, жарыс, алтыбақан, ақ сүйек

Б а з а р б а й. Серке тартқан көкбарды мен ұнатам.

Ш е р н и я з. Күрес, жарыс, алтыбақан, ақ сүйек

і с і л е р і
Шернияз — оқыған жігіт, жасы 26-да
Раушан — қырдың қызы, Шернияздың әуелгі қатыны, жасы 17-де
Жәмила — оқыған қыз, Шернияздың екінші қатыны, жасы 21-де
Базарбай — оқыған жігіт, жасы 25-те
Алшағыр — қыр қазағы, Шернияздың ағасы, 40-та
Қордабай — Раушанның әкесі, 60-та
Жаңылтай — келіншек, 22-де
Рәзия — даяршы қатын, 25-те

Өзімді менің кім сүйсе,

Соның көзі жақсы көз.

Оңбағанның саяғы

Түзде жүріп тебісер»,

Жеңіл ойлы жан емен.

Аз күндікке алданатын,

Ес білмейтін бала емен.

Ұрғашыда шаш ұзын, ақыл шолақ»

Жақсының өзі өлгенмен, сөзі өле ме,