Dahi

Onun təbəssümü mənə xoş gəlir.

— Eləmi? Mən ona deyərəm.

— Yox, yox. Rica edirəm, demə. Deməzsən, elə deyilmi?

— Yox, demərəm!

— Amma onun təbəssümü doğurdan da qəlboxşayandır.

— Bir dəfə axşam bizə gəl, mütləq onu görərsən.

— Məm

İndi o, gəncdir, həyat gözəldir, lakin görəsən qocalıqda həyat necə olacaqdır

Bilirsənmi, bizim mühitdə ailə eybəcərliyinə çox təsadüf edilir. Baxıb görürəm ki, izdivac adamlara səadət gətirmir. Hətta sevdiyin bir adam tapılsa belə, tək yaşamaq yaxşı deyilmi? Məgər səadət tapmaq üçün mütləq ərə getmək lazımdır? Sən necə bilirsən?

– Lonqfello, Brayant və Tennison – məhz belə şeylər haqqında yazmışdır. Yucin sevdiyi poemaları – “Tanatopsis”i və “Elegiya”nı xatırladı. Həyat necə də qəribədir!

Yucin özü məktəbdən heç bir əməli bilik almamışdı. Onun sığorta işindən – bu yazı-pozudan və müştərilərin ardınca qaçmaqdan zəhləsi gedirdi, tikiş maşınları alverinə nifrət edirdi, vaxtilə yazıçı və rəssam olmağa müvəffəq olacağına da heç bir ümid bəsləmirdi.

Bu oğlanın bütün fəlakəti onda idi ki, onun istedadı hələ mürgüləyirdi.

Ləyaqətli adamın qapısını səadət boş yerə döymür.

Aman Allah! Axı insan cəmi yetmiş il yaşayır və bunun ən çoxu on, yaxud on beş ilini həqiqi mənada gənc olur

Hamı bir şeyi pis hesab edirsə, bu hələ o demək deyildir ki, bu şey həqiqətən pisdir

irdi. Yucin bunun onların müəllimi mister Templ Boyl