Сол арада сайтандай
Елбелеңдеп жел келді.
Сырын біліп алды да,
Қоштасып сүйіп, сыбырлап:
"Ескендірдің мүйізі!" —
Деп жөнелді жыбырлап.
Таң атқанша жүйрік жел
Жүгіруден талмады.
Ескендірдің мүйізін
Білмеген жан қалмады.
Таң да атты, жүйрік жел
Баяулады, басылды.
Таң да атты, шаштараз
Дар ағашқа асылды!..
Есің болса, жолдасым,
Бола көрме шаштараз.
Асылмасаң да ағашқа,
Болуы анық дос араз!