“Prometheus” is het filosofische hoofdwerk van Carry van Bruggen, die bekender is als romanschrijfster. Bij Van Bruggen is de eenzame mens altijd op zoek naar eenheid op een hoger niveau: in liefde, vriendschap, gemeenschapszin. Het is deze opvatting die ze uitwerkt in “Prometheus”, waarin zij de ontwikkeling van individualiteit in de literatuur onderzoekt en de vloer aanveegt met alle vormen van conservatisme en verstarring. “Prometheus” had een grote invloed op het denken van Menno ter Braak. Barber Van de Pol, vertaalster en kenner van het werk van Carry van Bruggen, zag gelijkenis met het anti-elitaire, postmoderne denken van Pierre Bourdieux.
Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881–1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van “Pijpelijntjes”, een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn “Eva” en “Een coquette vrouw”. Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels “Prometheus” en “Hedendaags fetisjisme”. Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.
