Uşaqlıq

Mənə elə gəlir ki, üzün gözəlliyi deyilən şey təkcə bu təbəssümdə cəmləşmişdir: əgər təbəssüm üzün gözəlliyini artırırsa, bu üz qəşəngdir; əgər təbəssüm üzün ifadəsini dəyişmirsə, o, adi bir üzdür; əgər sifəti korlayırsa, bu, pis üzdür.

Qəribədir, görəsən, nə üçün mən kiçik olarkən böyüklərə oxşamağa çalışır, böyüdükdən sonra isə çox vaxt kiçik uşaqlara oxşamaq istəyirdim.

ehtiras dumanı yavaş-yavaş azaldıqda və ya mühakimənin aydın şüaları ixtiyarsız olaraq bu dumanı dəlməyə başladıqda və sevdiyimiz adamı həm qüsurları, həm də məziyyətləri ilə birlikdə həqiqi şəklində gördükdə bir para qüsurlar gözlənilməz bir şey kimi parlaq, şişirdilmiş halda gözümüzə çarpır, yeniliyə olan eşq hissi və başqa bir adamda kamilliyin mümkün olmaya bilməməsi ümidi sevdiyimiz əvvəlki adamdan bizi nəinki soyumağa, bəlkə də ona nifrət etməyə, yeni yoldaşlar axtarmağa həvəsləndirir