In Het schuwste dier keert de hoofdpersoon voor een week terug uit Engeland, waar ze studeert, vanwege de begrafenis van haar tante. In Nederland is haar familie, waar een gat in geslagen is, een aantal dieren, een geliefde en een begrafenisondernemer met een heel harde stem. De tijd gaat langzamer, komt soms bijna tot stilstand, terwijl de wereld gewoon door beweegt. Alles lijkt hetzelfde, maar alles is veranderd.
Het schuwste dier laat zien hoe verdriet zich manifesteert. Verpletterend direct en toegankelijk schrijft Eva Meijer over rouw in deze originele roman met grootse zeggingskracht. Een bespiegeling over familie, verlies en vervreemding, over taal en tijd. Net als in haar succesvolle essay De grenzen van mijn taal weet ze ook hier als geen ander de vinger op de zere plek te leggen.
