Deli

Delililiğimde hürriyetimi ve güvenimi buldum; tek başınalığın özgürlüğünü ve anlaşılmazlığın güvenliğini, çünkü bizi anlayanlar bizden bir şeyleri de tutsak edenlerdir.

Ey, Tanrılar arasında en yitik Tanrı olan kayıp ruhların Tanrısı! Neden buradayım ben?

Bir ot sonbaharın sararmış yapraklarından birine dönüp, “Dalından düşerken çok gürültü yapıyorsun! Kış rüyalarımdan uyanıyor ve mahrum kalıyorum senin yüzünden.” dedi.
Yaprak kızgınlıkla, “Alçak ve yurtsuz mahlûkat seni! Ezgisiz, duygusuz şey! Sen yükseklere erişemezsin ve şarkı da söyleyemezsin.”
Sonra güz yaprağı toprağa uzandı ve uykuya daldı. Bahar geldiği zaman tekrar uyandı ve artık bir ottu.
Ve sonbahar geldiğinde ve kış uykusu bastırdığında ve üstüne havadan yapraklar düşmeye başladığında kendi kendine mırıldandı, “Ah bu güz yaprakları! Ne kadar çok gürültü yapıyorlar! Bütün kış düşlerim uçup gidiyor.”

Dostum, sen benim dostum değilsin; fakat bunu sana nasıl açıklayacağım, bilmiyorum? Aslında yollarımız bir değil, ancak el ele vermiş yürüyoruz.

“Istırabı ölen insan uykuda şu an.”

“Uzun yıllardır burada, bu delinin içinde, gün ışıdığında kederini yineleyip, gecenin zifiri karanlığında elemlerini tekrar hissettirmekten başka hiçbir şey yapmadan burada oturdum durdum; artık isyan ediyorum, bu halde yaşamaya devam edecek gücüm kalmadı.”

Sen bana, “Rüzgâr doğuya doğru esecek.” dediğinde, ben de sana, “Bu doğru, rüzgâr doğuya doğru esecek.” diyeceğim; çünkü aklımın rüzgârda değil de denizde kaldığını öğrenmeni arzu etmiyorum

Delililiğimde hürriyetimi ve güvenimi buldum; tek başınalığın özgürlüğünü ve anlaşılmazlığın güvenliğini, çünkü bizi anlayanlar bizden bir şeyleri de tutsak edenlerdir.

Ve içimizde ölen her şey için mezarlar kazacağız,
Ve güneşin altında büyük bir şevkle bekleyeceğiz,
Ve biz tehlikeli olacağız.

Tilkinin biri bir gün güneşin doğduğu vakit gölgesine dedi ki, “Öğle yemeği için bugün bir deve bulacağım.” Bütün bir sabahı deve arayarak geçirdikten sonra, öğlen olduğunda tekrar gölgesini gördü ve “Bir fare bulacağım.” dedi.