Als Isabelle haar jeugdliefde Alex na twintig jaar weer ziet, beseft ze dat haar verliefdheid nooit over is gegaan. Ze weet echter maar al te goed dat haar kinderwens een relatie met Alex onmogelijk maakt. Als Isabelle het dagboek van haar moeder vindt, ontdekt ze geheimen die haar leven op zijn kop zetten. Haar moeder blijkt heel ver te zijn gegaan voor de ware liefde, te ver zelfs. Durft Isabelle dat ook?
De boomstam waarop Alex zijn hout hakte, voldeed voor nu als zitplaats. Boven mijn hoofd pakten donkere wolken zich samen. De gure wind verkleumde iedere vezel in mijn lichaam. Door de openslaande tuindeuren zag ik dat het Monopoly spel verder werd gespeeld. De open haard verspreidde een warme gloed in de woonkamer. Hoewel dit schouwspel als een magneet werkte, weigerde ik aan deze aantrekkingskracht gehoor te geven. Ik moest even alleen zijn met als enige gezelschap mijn moeders woorden. Mijn vaders brief spookte al de hele dag door mijn hoofd. Waarom stuurde papa een afscheidsbrief aan mama in 1966? Ik was toen nog niet eens geboren. Zou het antwoord verscholen liggen in het dagboek? De wind speelde met de vergeelde bladzijden. Naarstig zocht ik de laatste bladzijde die ik had gelezen.
“Het is een spannend en mooi verhaal. Ik voel steeds de behoefte om door te lezen.”
— Maria Genova, journalist en bestsellerauteur -
