Səssiz qalmaq mənim üçün cismi və ruhi özəllik daşımaqdadır. Çox az danışaram və həftənin birinci günü “susmaq orucu” tutaram, əsla danışmaram. Susmaq orucu tutduğum zaman ortaya çıxan gərəkli əlaqə və problemləri yazaraq çözərəm. İlk başlanğıcda basqılardan və gücsüzlükdən qurtulmaq üçün az danışmağı sınamağa başladım. Daha sonra az danışmağı çox yazmaqla əvəz etməyə çalışdım. Ancaq bir müddət bu səssiz qalmaları təcrübə etdikdən sonra onun mənəvi və ruhi dərinliklərini kəşf etdim. Birdən ağlımda belə bir düşüncə parladı ki, bu səssizlik Tanrıya yaxınlaşmaq üçün bir fürsətdir. İndi artıq səssiz qalmağa alışmışam, sanki Tanrı məni səssiz qalmaq üçün yaratmışdır.