Şiddet uygulayan insanın bir özelliği de, karşıdakini çok sık eleştirmesidir. Bu da duygusal bir şiddet şeklidir. Tenkit eden kimse, karşıdakinde “Ben eleştirebilecek seviyede, üstün ve önemli bir kişiyim!” duygusu uyandırır. “Ne yapsam da eleştirecek bir şey bulsam?” diye bekleyen, eleştiriden özel bir keyif alan bazı tipler, “Ancak üstün kimseler eleştirebilir!” duygusuyla hareket ederler. Bu, gelişmiş bir duygu değildir. Böyle insanlar, tenkitlerine karşı çıkıldığında, üstünlüklerine karşı çıkıldığını düşünür. Bu noktada kişilik çatışması başlar