Şərə qalib gəlmək mümkün deyil, Xeyir həmişə ona uduzur. Bəlkə də bu düzdür. Ancaq Şər əsla o səbəbdən məhvə məhkum deyil ki, Xeyirlə mübarizədə məğlubiyyətə düçar ola bilər. Qətiyyən belə deyil. Şər özünü öz içindən yeyib dağıdır, onun əsas mahiyyəti – ən başlıca və ən mühüm səçiyyəsi budur. Şər inkişaf edə bilməz, o öz ehtiyatları hesabına özünü təsdiq etdiyi zaman yalnız daxili ekspansiya gedir.