İçimden Kuşlar Göçüyor

Ne çıkar hayatım daha az umutla ve daha az öfkeyle sürüp gidiyorsa? Dünyanın gidişatını değiştirme isteğimi birazcık yitirdim; rüzgârlara ve teknolojinin kolaylıklarına direnmekten vazgeçtim, birine tutulup hesapsızca sürüklenmek gözümü korkutuyor; sevdiğimin tenini delice özleyemiyorum ama ne çıkar? İnadım yerli yerinde ya. Yönümü aramaktan usanmadım ya. Çocuk yanaklarının, kedi tüylerinin ve kadife çiçeklerinin yumuşaklığına dokunabiliyorum hâlâ; leylakların, yosunların ve toprağın kokusunu duyuyorum. Meyvelerin tadını alıyor, martıların beyazını, denizin ve gecenin mavisini görebiliyorum.

Güçlükle kazanılmış bir hayat benimki. Bağışlanmış değil.

Hiçbir zaman da çok güzel bir kadın olmadım zaten.

Kalbimin üzerinde dayanılmaz bir basınç var. Ara sıra küçük sancılar saplanıyor göğsüme.

Daha ne kadar yaşayacağım? Ne zaman öleceğim?

Beceriksiz, toplum dışı, aşırı uyumsuz biriyim. Düşüncelerim birbirinden kopuk, isteklerim belirsiz, konuşmam sıkıcı ve sönük. Tutunacak bir şeyim yok, geleceğim elimden alınmış sanki. Cinsiyetsizim.

Umutsuz ve hasta kalkıyorum sabahları. Yatağımı bile toplamak istemiyorum. Güzel şeyler düşünmeye zorluyorum kendimi. Ama şöyle diyor içimdeki ses: Ne var peki güzel, iyi olan, hoş olan ne var?

Başarısızlık acısı değil bu. Tam tersi.

Sevecen ve hoş davranıyorum bedenime. İlle de uzun yaşamaktan yana değilim. İnsan yaşamaktan yorulabilir. Bıkabilir. Daha kısa yaşayabilirim, yeter ki insanca olsun.

Her gün binlerce hayat sona eriyor yeryüzünde. Alkolden, eroinden, açlıktan, savaşlar yüzünden, hiç yoktan, yürek yaralarından, seller ve yangınlardan, umutsuzluktan, kazalar ve belalardan kitleler halinde ölüyor insanlar. Ben de ölebilirim. Zararı yok.

Durumumla ilgili kitaplar arıyorum. Pek yok. Daha çok ABD’li feminist yazarların genel olarak kadın üzerine yazdıkları kitapların bazı bölümlerinde kısaca olgunluk ve değişim dönemi olarak söz ediliyor menopozdan. Yetersiz, ya çok iyimser ya da gereğinden fazla karamsar buluyorum okuduklarımı.

Bizde ise böyle bir sorun yok sanki. Onca sorun ortasında sıra gelmiyor belki de. Yolsuzluklar, rüşvet skandalları, köktendinciliğin önlenemez yükselişi, fal, büyü, enflasyon... Kayıp insanlar, işkence, faili meçhul cinayetler, güneydoğudaki savaş, işsizlik, erozyon... Menopoz bir lüks bizim için...