Və dağlardan səda gəldi

Həqiqət
budur ki, bu həyatda hər birimiz gözləmə vəziyyətindəyik, bütün qəribəliklərə, heç vaxt dəyişməyəcək həqiqətlərə rəğmən hamımız həyatımızda qeyri-adi bir şeyin baş verəcəyini gözləməkdəyik.

- Xalid Hüseyni " Və dağlardan səda gəldi "

Və nəhayət bu gün bu kitabı bitirdim. Abdulla və bacısı Pəri Əfqanıstanının Şadbag adlı kiçik bir kəndində ataları və ögey analarıyla birlikdə yaşayırlar. Bacısına qardaşdan çox valideyn olan Abdulla onun uğrunda, hətta qurban getməyə hazırdır. Ataları Sabur davamlı iş axtarmaqda, yoxsulluq və çətin qış şərtlərilə mübarizə aparmaqdadır. Pəri və Abdulla, atalarıyla Kabil çölünə tərəf yola çıxanda onları gözləyən, həyatlarını bir-birindən qoparacaq taledən xəbərsizdirlər.Çarəsizlik və kasıbçılıq üzündən bacı – qardaşı həyat bir-birindən ayırır. Bütün bu hadisənin arxasında baş verən müxtəlif insanların maraqlı həyatları sizi kitabdan ayırmayacaq. Romanda bir-birinə uzaqdan bağlı olan bir çox hekayələr var. Kitabda həm bir-birlərindən qoparılan ailə üzvlərinin bir ömür boyu yaşadıqları əksiklik, həm də bir ömür boyu yan-yana olsalar da bir-birlərinə aid ola bilməmə duyğusu var. Əminəm ki sizin üçün unutmaq istəmədiyiniz və oxuyarkən hiss etdiklərinizi təkrar-təkrar xatırlamaq istədiyiniz bir kitab olacaq.

Vaxtınızı boşa xərclərsiniz! Hüseyin Xalidinin şah əsəri "Min möhtəşəm günəşdi". Bu əsərin heç bəyənmədim.

Evvelli daha maraqlı ve heyacanlı ıdı sona dogru o maraq itir. amma yende oxumaq olar

Maragli yazilmisdi, amma müellifin o biri eserlerinin yaninda kölgede qaldi.

....“Və dağlardan səda gəldi”..... Və Xalid Hüseyin.....
..... Yarımçıq saxlamaq istədim.... Çəkə bilmirdim! Bəlkə bura qədər bəsdi, deyə düşündüm? “Nəbinin məktubundan” sonrasını oxumasam yaxşıdı bəlkə?...Bir əsər düşün ki,girişində verilmiş nağılın özü bir romandır..... Və real həyatı aparıb bu nağılla ustalıqla kəsişdirən bir yazar.. Həyacanımı yalnız ruhuma və ürəyimə pıçıldaya, bir də onu mənə,tövsiyə edən Famil bacoğluna deyə bilirdim .... Bir əsərin oxunması, necə bu qədər asan və bu qədər çətin olarmış??? Kitab, bulaq suyu kimi süzülür. Bəzən, tək oxuduğuna heyfislənir, bunu, kaş dünyanın bütün insanları ilə birlikdə, eyni vaxta “oxyuyardım” deyə düşünürsən..... Nila kimi gözəl bir qadın, kitabı-maşının şüşəsində ilişib qalan ağ əlinə götürüb oxuya, bütün dünyanın insanları, həmçinin, Pərvanənin, səhranın ortasında gecənin qaranlığında ölümə tərk etdiyi şikəst bacısı Məsumə də, əmisi tərəfindən balta ilə zədə alan Rövşanə da qulaq asa... Və əlbbətə,hamı sənin kimi duya,sənin kimi hiss edə, hamı.... Onda dünyanın bütün insanlarının “Narahat olma.Səndən yazmamışam” sözünü oxduduqdan sonra səninlə eyni hissə malik olduqlarını görmək üçün, onların gözlərinə baxmaq istəyərdin.... Getdikcə insana daha asan olur, anlayasan ki, niyə insanlar mollaların yanında tapmadığını keşişlərin yanında tapırlar??!!

Müəllifin digər əsərlərindən yaranan gözləntilərim özünü doğrultmadı...sadəcə kədərləndim Abdullanın acı sonuna. Yaddaşını ititmək bu qədər acı olsa gərək...

Kitabxanamın dəyərlisi

Əvvəlki 2 kitabı daha uğurlu idi, fikrimcə. Bu kitabda məzmun xətti dolaşıq və biraz da yorucu idi. Amma ümumilikdə pis deyildi.

Yaratmaq-başqalarının həyatına vandal müdaxilə etmək deməkdir.Onları öz razılıqları və xəbərləri olmadan iştirakçıya çevirmək deməkdir.Sən onların arzularını,xəyallarını oğurlayırsan,üzlərindəki qırışları,əzablarını mənimsəyirsən.Özünə məxsus olmayan şeyi əldə edirsən.Və bunu bilərəkdən edirsən