Gabriel García Márquez

Onu bilinçli olarak öldürdük,” demişti Pedro Vicario, “ama biz masumuz.”

“Belki Tanrı katında öylesinizdir,” demişti Peder Amador.

“Tanrı katında da, insanların gözünde de,” demişti Pablo Vicario da.

Santiago Nasar’ı öldüreceğiz,” demişti.

İyi insanlar olarak öyle nam salmışlardı ki, kimse aldırış etmemişti onlara.

iki çocuğa benziyorlardı,” demişti bana. Ve bu düşünce

onu korkutmuştu, çünkü ancak çocukların her şeyi yapabileceklerini düşünürdü hep.

kuşkulara dayanarak kimseyi tutuklayamazsınız,”

“Mutluluğun iyi edemediğini iyileştirecek ilaç yoktur.”

“Düşüncelerini kabullenecek olursanız, hiçbir deli, deli değildir.”

Bir keresinde şöyle demişti: “Hayatta olmaktan korkarak yaşıyorum.”

O günlerde Sierva Maria, şarkılarda dedikleri gibi, aşkın her şeyin üstesinden gelebileceğinin doğru olup olmadığını sordu ona.
“Doğrudur,” diye yanıt verdi babası, “ama sen yine de inanmasan iyi olur.”

“Düşünceler kimsenin değildir,” dedi. İşaret parmağıyla havada birbiri ardına bir sürü halka çizdi, sonra da sözünü tamamladı:
“Tıpkı melekler gibi, oralarda uçuşur dururlar.”