Эдмунд Левин

Эдмунд Левин (Edmund Levin) — американский журналист, продюсер. Автор исследования о деле Бейлиса, основанного на детальном изучении архивных материалов.

Эдмунд Левин — сценарист и продюсер программы «Доброе утро, Америка», лауреат премий Гильдии сценаристов и «Эмми». Его статьи публиковались в газетах The New York Times, The Washington Post, The Wall Street Journal, The New Republic, The Atlantic, Slate и других изданиях, а также были включены в сборник The Best of Slate: A 10th Anniversary Anthology. Он изучал советскую и российскую историю в Институте Гарримана при Колумбийском университете и много путешествовал по странам бывшего Советского Союза.

Цитаты

Дзмітрый «D.R.» Шулюкцитирует2 года назад
Когда новость об обвинении против Менделя Бейлиса просочилась на Запад, всемирное протестное движение в его защиту зародилось не в Соединенных Штатах и не в Великобритании, а в Германии. Франция и Великобритания были союзницами России по Антанте, цель которой заключалась в том, чтобы противостоять усилению Германии. Французский и британский министры иностранных дел старались без необходимости не касаться болезненных для российского правительства тем.
Дзмітрый «D.R.» Шулюкцитирует2 года назад
Владимира Дмитриевича Набокова застрелили в 1922 году в Берлине: он погиб, защищая своего друга, бывшего лидера кадетов П. Н. Милюкова, на которого покушались правые русские эмигранты.

Впечатления

Дзмітрый «D.R.» Шулюкделится впечатлением2 года назад
💡Learnt A Lot
👍Worth reading

Хацеў схавацца сярод рыцараў, піратаў, эльфаў і следчых, а выпала прачытаць штосьці менш эскапічнае, хоць следчыя там ёсць. Ніякіх уцёкаў толькі спроба ацаніць наколькі далёка мы прайшлі за 100 гадоў і ў які бок.
Справа Бейліса. Так атрымалася, што пра гэту гісторыйку я даведаўся толькі гэтай зімой з кніжкі Тамары Натанаўны Эйдэльман пра тое, як працуе прапаганда. Гісторыйка згадвалася ў раздзеле з іншымі прыкладамі расчалавечвання ворага, здаецца, пад агульнай назвай “распяты хлопчык”. Тамара Натанаўна праводзіла паралель з іншым сумна вядомым распятым хлопчыкам. Галоўная розніца была ў тым, што Андрэй Юшчынскі не быў фантазіяй і яго смерць не была фантазіяй, а вось ператварэнне яе ў рэлігійны акт – гэта сапраўды падобнае. Цемрашалаў па-ранейшаму цемрашалы палохаюць цемрашальствам.
Кніжку я раю пачытаць. Чаму? Бо такія гісторыі павінны быць жывымі ў галовах. Як і тыя гісторыі, што адбываюцца сёння. Імёны павінны ператварацца ў людзей. Інакш гэта не дае вынікаў. Інакш гэта нейкая далёкая прытча, якая не сутыкаецца з рэальнасцю. Вечна паралельная рэальнасці. Такія гісторыі патрэбна чытаць і ведаць, каб прааналізаваць ці ідзём мы куды. Каб пабачыць памылкі. Каб паставіць чарговую галачку ў галаве. Я правяду тут паралелі з чачэнскімі дзённікамі Паліны Жарабцовай. На фрагмент гісторыі, на пэўную праблему, ты атрымліваеш жывое. Туман рассейваецца. І пасля толькі з гэтых жывых частак ты можаш уяўляць аб’ём. Без аб’ёму гісторыяй кіруе ідэалогія. Без жывых людзей гісторыяй кіруе прапагандыст-гісторык.
Ці адбылася бы справа Бейліса зараз? Так. Толькі, мне падаецца, сёння больш цемрашальства ў дзяржаўных структурах. Цемрашальства і ўсёдазволенасці. Калі б яны вырашылі гнаць хвалю на габрэяў, то яны бы гналі. Сёння дакладна так як тады, але з адной вялізнай розніцай. Як не дзіўна, але ў нечым складаней прымусіць цёмны народ паверыць у нерэальную патрэбную ўладам хрэнь, чым народ адукаваны, які глядзіць ТБ і гартае сацсеткі. Сёння за той час, які ішоў працэс над Бейлісам, можна было бы стварыць такую моцную прапагандысцкую праграму, што хапіла бы, каб утапіць у антысемітызме ўсю РФ і палову Беларусі. Але вы, магчыма, зробіце іншыя вывады. Чытайце. І рабіце))

  • недоступно
  • Денис Козловцевделится впечатлением2 года назад
    💡Learnt A Lot
    👍Worth reading

  • недоступно
  • fb2epub
    Перетащите файлы сюда, не более 5 за один раз