Смағұл Елубай

тірлікте шын жауыңды танып, көзбен көрудің өзі олжа ғой!

Адамды құтқаратын адамға деген аяушылық!» — дейді іштен бір айқай

Үстем тапқа бүйірі бұрған кімде де болмасын аямады бұл Жекең.

Иманы тас төбесінен шыққан

Құм шағыл үстінде құшақтары айқасып жатқан екі адам. Төбеде — жұлдызы жайнап төңкерілген аспан. Төменде — түнерген алып Жер.
Байғыз қанаты сыпылдап, аздасын бет алды ұша жөнеді.
Құм басында қалған екеу осылай өтті дүниеден.
1982-1985 жж

— Айтқаным келіп, болжағаным болды ма? Тау тауға соғылар, теңіз ернеуінен шығар, мағрыптан бір от, машырықтан бір от көрінер дегенмін. Аспаннан Ғайса түсер, жерден Мәді шығар дегенмін. Адамзат ғарасат майданына жиналар. Сол жерде Құдайдың жүзін көрер. Құдай алдында һәмме адам

Әзберген анау, басына шапанын бүркеп жатқан Пахраддиннің інісі.

Пахраддин - бәйбішеден, бұл тоқалдан туған.

Әзберген өмірге өлердей ызалы.

Сенсің, - деді дүңк етіп. — Сен кінәлісің! Баяғыда-ақ көшу керек еді! Кету керек еді! Енді міне...