Шәрбану Бейсенова

«Адамның басы – Алланың добы»

Табиғатта да үнемі жаз, үнемі қыс болып тұрмайды ғой. Қандай ұзақ қыс болғанмен де оның артынан жадырап жазы келмейтін бе еді? Жамандық та, жақсылық та бір адамның басында мәңгі тұрмас.

«Адамның басы – Алланың добы» деуші еді үлкендер. Бұл уақытта адамның басы – саясаттың добына айналғандай. Әйтпесе, Мұқанның бір емес, екі ұсталатындай не жөні бар?

Аягөз – айдай сұлу қыз екен. Аягөз өзені оның көз жасынан пайда болған деседі, ескі аңызда. Рас болса, рас шығар.

Менің тағдырым – менің ұстазым. Ол мені төзімділікке үйретті. Тыз еткен ашудан сақтандырды. Кектенбеуге, тоң-торыс өкпелеп, жөнсіз тортаңдамауға, «ә» десе, «мә» деп оқталмауға әбден ширатты ғой. Уақыт өзі айырар, ақ-қарасын. Кімнің кім екенін керек кезде өздері аршып алар. Енді қартайғанда сонша несіне ақталмақпын? Өз пікірім – өзімде,

Тәуекел түбі – желқайық, өтесің де кетесің»

«Әмсе, алла-тағала еңсесін биік ұстап, жігермен алға ұмтылғандарды жақсы көреді», – деп әжесінің айтып отыратыны есіне түсті. «Алла-тағала дұрыс жолға қойған адамды ешкім адастыра алмайды», – деуші еді тағы.

Өзің жатырқап, жатсынбасаң, сені ешкім жат санамайт