Rusija kao ideja potiče iz devetog veka i labavog saveza istočnoslovenskih plemena poznatog kao Kijevska Rusija, sa središtem u Kijevu i drugim gradovima duž reke Dnjepar, na teritoriji današnje Ukrajine. Šireći svoje carstvo, Mongoli su neprekidno napadali ovu oblast iz pravca juga i istoka, te su je naposletku zauzeli u trinaestom veku. Novoosnovana Rusija zatim je premeštena severoistočno, u Moskvu i oko nje. Ovu ranu Rusiju, poznatu kao Velika moskovska kneževina nije bilo moguće braniti. Jer nije bilo nikakvih planina, nikakvih pustinja, samo nekoliko reka. U svim pravcima prostirala se ravnica, a u stepama koje su se pružale ka jugu i istoku bili su Mongoli. Osvajač je mogao da ide kud god je hteo; prirodnih odbrambenih položaja koje je trebalo zauzeti bilo je vrlo malo.
Tada na scenu stupa Ivan Grozni, prvi car. U delo sprovodi koncept napada kao odbrane – učvrstiti položaj u samoj zemlji i zatim krenuti u osvajanja. A to ga čini velikim – evo čoveka koji je potvrdio teoriju da pojedinci mogu da menjaju istoriju. Da Ivan Grozni nije po prirodi bio istovremeno krajnje nemilosrdan i vizionar, ruska istorija bila bi umnogome drugačija.
Mlada Rusija počela je umereno da širi svoju teritoriju pod Ivanovim pradedom Ivanom Velikim, a širenje je ubrzano kada je mlađi Ivan dospeo na vlast 1533. godine. Proširio je teritoriju Rusije na istok do planine Ural, južno do Kaspijskog jezera i severno do Arktičkog pojasa. Rusija je zadobila pristup Kaspijskom jezeru, a kasnije i Crnom moru, i time iskoristila Kavkaske planine kao delimičnu barijeru između svoje teritorije i Mongola. U Čečeniji je izgrađena vojna baza da bi se obeshrabrio svaki potencijalni napadač – bila to mongolska Zlatna horda, Osmansko carstvo ili Persija.
Bilo je zastoja i problema, ali tokom sledećeg veka Rusija se probila kroz Ural i došla do Sibira, te na kraju prisvojila svu zemlju do obale Tihog okeana daleko na istoku.
Sada su Rusi imali delimičnu zonu zaštite i zaleđe – strategijsku dubinu – negde gde su mogli da se povuku u slučaju invazije.