Батырлар жыры

Байбөріні түйенің соңына салып қойды. Құлтай бабаңды қойдың соңына салып қойды.

Алпамыс қойдың жанынан өте бергенде, өзінің бар күнінде серке қоямын деп жүрген екі серкесі бар екен. Олар осы күнде тоғыз жасар серке болған екен. Солар енді Алпамыстың үзеңгісін иіскелеп, маңырап, Алпамыстың соңынан ере береді. Сонда Құлтай серкесін шөрелеп, бүкшеңдеп, жүгіріп келе жатып, айтқан сөзі:

– Бедеу аттың бестісі-ай,

Адамның азбас естісі-ай.

Қайда кетіп барасың,

Қарағымның ешкісі-ай,

Шөрей, жаным, шөрей!

Тау басында бұлағы-ай,

Жағалай біткен құрағы-ай.

Құл жұмсасаң болмай ма,

Қам қайғыға қалыпсың.

Жігітіңде құс салдың

Көтені түссін бүлкілдеп

Жәдігер: – Не жаздым, ағалар! – деп, жігіттерге қарап былай дейді:

– Ақша бір жауған қар еді,

Ғаріптің көңілі тар еді.

Алдыңа салып қуғандай

Айналайын, жәкелер,

Не жазығым бар еді?

Өзіңнің ішің емес пе ем,

Қас болсам құлмен қас болдым.

Әкем жақсы, ер еді деп,

1840. Дәулетіне мас болдым.

Қаладан келген қақпандай,

Бұқарадан келген мақпалдай.

Ел ішінде еңіреттің

Қылығынан тапқандай.

Байладың Құдай бағымды,

Сындырдың Құдай сағымды.

Қайда кеттің, әкекем,

Жалғыз балаң сағынды.

Өзімнен төмен иттерден

Байсын деген өзеннің

лайық өйеңді өжім айтамын

Тоқта, мен сені аяғаннан ғана оғыңды уаттым, менің аяғаныма

БАБАЛАР СӨЗІ» СЕРИЯСЫНАН
ЖҮЗ ТОМДЫҚ
ҚАМБАР БАТЫР
Бұрынғы өткен заманда,
Ескілікті адамда
Әзімбай атты бай болды
Нашарлар келген саламға
Бұл секілді адамды
Нашарлар іздеп табар ма?!
Жатар екен осы бай
Ақ теңіз деген аралда.
Жан-жағына хат жазып
10. Жіберді кісі шабарға.
Үш жүзді тегіс шақырды
Ақылдаспақ адамға.
Алты ұғлы бар арландай,
Жалғыз қызы ардақты
Жақсы порым бағар ма?!
«Таңдауыңа бердім, – деп,
Жалғыз қыз осы балама.
Малым көп, бәрің билесең,
Малымды айдап көріме
20. Өліп кетсем сала ма.
Ерік бердім қызыма,
Үлкен-кіші, жан аға.
Не дейсің мына сөзімді,

Қалады көңілі ауырлап,