Tamer Demirdelen

Ego saldırıya uğradığında sarsılır ve yeterince uğraşılırsa kolayca parçalanabilir. Bir balon gibi sönmek kimsenin pek hoşuna gitmeyeceği için söz konusu kişiden egosuna verdiğiniz zararla orantılı olarak, her türlü çirkefliği bekleyebilirsiniz

Öfke güçlü hissettirdiğinden kontrolün bizde olduğu yanılsamasına neden oluyor; aslında tam tersine öfke, kontrolü kaybetmemize neden oluyor

Ancak birçoğumuz bu noktaya geldiğinde ne yazık ki, zamanında neler hissettiğimizi hatırlamak ve onun devamı için çaba göstermek yerine, o ilk hissettiklerimizi yeniden, bu sefer başka birine hissetmek için yeni arayışlara giriyoruz

“Sevdiklerinize uçmaları için kanatlar,
geri dönebilmeleri için kökler verin...
Ve de yanınızda kalmaları için nedenler...”
—Dalai Lama

Bana karşı anlayışlı davranan tek kişi terzimdi. Her gördüğünde yeniden alırdı ölçülerimi. Onun dışında herkes önceki ölçülerin bana hep uyacağını sanırdı.”
—Bernard Shaw

“Herkes başkalarını kendi gibi bilir. Bir insanı tanımanın en kolay yolu, ona ‘insanlar nasıl sence?’ diye sormaktır…”

“Cehalet, genellikle bilgi sahibi olmaktan daha çok özgüvene sebep olur.”
—Charles Darwin

Nerede ve ne durumda olursanız olun; elinizdekilerle, yapabileceğinizin en iyisini yapın.”
—Theodore Roosevelt

Baba, haksız yere bir soygun suçlamasıyla hapis yatan oğluna içli bir mektup yazar. Mektubunda artık yaşlandığından, yeni mahsülleri dikmek için bahçeyi kazamadığından yakınır, “Keşke burada olsaydın sen yardım ederdin” diyerek üzüntüsünü belirtir.
Oğul mektubu alınca “Sakın bahçeyi kazma, soygunda çaldığım paraları oraya gömdüm” diyerek babasına cevap yazar.
Baba, “Polisler mektubundan sonra gelip, bahçede kazmadık yer bırakmadılar ama parayı da bulamadılar” diyerek oğlunu durumdan haberdar eder.
Oğul “Baba, bahçenin kazılmasına çok sevindim, hapishaneden senin için yapabileceğimin en iyisi buydu” der.
HİKÂYE 2
Pers hükümdarı, idam mahkûmu iki suçluyu, son arzularını sormak için huzuruna çağırmış. Birinci mahkûm bir şey istememiş. İkinci mahkûmsa hükümdarın atına düşkünlüğünü bilerek, eğer hayatını bağışlarsa ata bir senede uçmayı öğreteceğini söylemiş. Hükümdar kendisini atının üstünde uçarken hayal etmiş, ya becerirse diyerek mahkûmun son arzusunu kabul etmiş.
Diğer mahkûm gözleri kocaman, inanmaz bir ifadeyle arkadaşına bakmış ve “Atların uçamayacağını biliyorsun, nasıl olu da böyle delice bir fikirle ortaya çıkabildin? Kaçınılmaz olanı sadece geciktiriyorsun” demiş.
“Pek değil” demiş, diğer mahkûm;
“Kendime dört özgürlük şansı veriyorum.
Birincisi: Sultan bu yıl ölebilir.
İkincisi: Ben ölebilirim.
Üçüncüsü: At ölebilir.
Dördüncüsü: Belki ata uçmayı öğretebilirim

“İyi bir ilk izlenim için asla ikinci bir şansın olmayacak...”