Qustav Flober

Uşağı dünyaya gələndə onu dayəyə verməli oldular. Oğlan evə qayıdandan sonra onu şahzadələr kimi ərköyün böyütdülər. Anası onu mürəbbələrlə bəsləyir, atası isə ona ayaqyalın qaçmağa icazə verirdi, hətta özünü filosofluğa qoyub deyirdi ki, uşaq heyvanların balaları kimi tamam çılpaq da gəzə bilər. Atanın fikrində tutduğu mərd uşaq idealı tamamilə ananın istəklərinə zidd gəlirdi, ata oğlunu bu ideala uyğun böyütməyə çalışır, belə hesab edirdi ki, ancaq sərt Sparta tərbiyəsində böyüyən uşaq buz baltası kimi sağlam ola bilər. Onu soyuq otaqda yatmağa göndərir, uşağa romu iri qurtumlarla içməyi və dini mərasimləri lağa qoymağı öyrədirdi. Lakin təbiətən sakit olan balaca, atasının istəklərilə ayaqlaşa bilmirdi. Anası hara getsə, oğlanı da arxasınca sürüyürdü;

Anası ona yazıb-oxumağı, hətta öz köhnə pianosunda iki-üç sadə romans ifa etməyi öyrətmişdi. Lakin söz sənətinə laqeyd olan cənab Bovari bunları görüb, “nahaq yerə əlləşirsən!” deyirdi. Məgər oğlanı dövlət məktəbində oxutmağa, ona vəzifə almağa və ya ticarət işi qurmağa imkanları olacaqdı? Üstəlik, “bu dünyada ancaq həyasız adam həmişə uğur qazanır”. Madam Bovari bu sözdən dodağını dişləyər, oğlan isə özü üçün kənddə gəzib veyllənərdi.

Gənc Anaxarsisin Yunanıstana səyahəti” əsəri