Etel Voyniç

Hər şeydən əvvəl məhkum edildiyiniz tənhalığı sevməkdən çəkinin və ətrafınıza qalib gəldiyiniz fiziki iztirablardan divar hörməyin”.

Onu nazlayan və ona yalan danışan anası; onun qollarında – dodaqlarında öpüş və yalanla ölən sevimli anası. Etiraf sirrini açan rahib. Onu yoldaşları adlandıran və bir kəlmə böhtan nəticəsində o dəqiqə onun əclaflığa qadir olduğuna inanan gənclər. Onun üçün həssas dost olan qız – ölümcül iztirablar içində ikən kömək istədiyi və cavabında şillə aldığı qız. Bir dost da var idi – həm müqəddəs, həm ata, həm də yalançı

Amma insan qəlbləri isti olsa da,
Mən yenə soyuq olan yerə qovuldum.
Mən onları səslədim, gözlədim və yenə səslədim,
Eşitdilər – amma anlaya bilmədilər.