Pod starą wierzbą

W duńskim miasteczku Kjöge po sąsiedzku mieszkała dwójka przyjaciół: Kanut i Joasia. Dzieci często się spotykały, ponieważ ich rodzice żyli ze sobą w przyjaźni. Młodzi bohaterowie najbardziej lubili bawić się pod starą wierzbą. Beztroski czas przerwała śmierć matki Joasi. Wkrótce potem ojciec dziewczynki planował ponowny ożenek w stolicy. W związku z tym Joasia wyprowadziła się z miasteczka. Kanut i Joasia dojrzewali w różnych światach. On uczył się rzemiosła, a ona rozpoczęła karierę śpiewaczki. Czy ich drogi jeszcze kiedyś się zejdą?

„Pod starą wierzbą" to jedna z mniej popularnych baśni spod pióra Andersena, która zasługuje na uwagę czytelnika. Historia o wyjątkowej przyjaźni, dziecięcych marzeniach i dorosłych rozczarowaniach. O tęsknocie, bólu odrzucenia oraz o wielkiej miłości, której nic nie jest w stanie ugasić.

Hans Christian Andersen (1805-1875) – duński pisarz i poeta. Pochodził z biednej rodziny, był synem szewca i praczki. Od dzieciństwa cechował się bogatą wyobraźnią. Marzył o tym, by tworzyć. W wieku 14 lat wyjechał z domu do Kopenhagi, by uczyć się i pisać. Debiutował zbiorem opowiadań „Młodzieńcze próby" (1822). Wiele podróżował po Europie. Wydał kilka powieści, tomików wierszy oraz ponad trzydzieści utworów dramatycznych. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero baśnie. Łącznie napisał ich blisko 150. Część z nich to zapisy znanych Andersenowi utworów ludowych. Wiele z baśni ma charakter autobiograficzny, jak np. „Brzydkie kaczątko", i przeznaczonych jest dla osób dorosłych, a tylko nieliczne nadają się do czytania najmłodszym. Do najbardziej znanych baśni Andersena należą m.in.: „Mała syrenka", „Nowe szaty cesarza", „Calineczka" i „Królowa Śniegu". Baśnie zostały przetłumaczone na ponad 100 języków, a ich nowe adaptacje ukazują się także współcześnie.